Fragment powieści:     A po kolacji jest to tango, które zapowiadał Juan, przy delikatnym dźwięku gitar, przy cichym śpiewie... Dominika wie, że powinna zatańczyć je z Łukaszem, i Asman wie to także, ale porywa ją od stołu, gdy odzywa się pierwszy ton. Łukasz będzie mógł z nią tańczyć przez całe życie, myśli, będzie ją miał przez całe życie, aż do późnej starości, kiedy sobie zbrzydną i zniecierpliwią się sobą nawzajem. Więc to jedno tango nie powinno być dla niego uszczerbkiem i zrzekłby się go zapewne wspaniałomyślnie, gdyby wiedział, jak komuś na nim zależy.     - Mam nadzieję, że to nastąpi - szepce.     - Co? - nie rozumie Dominika.     - Że wyrwie się pani stamtąd któregoś dnia i z Hiszpanii, tak, właśnie stąd, zatelefonuje, żebym przyjechał.     - Powiedziałam już panu, że nie mam nadziei.     - A ja mam. Będę ją miał przez cały czas! Nie utracę jej nawet na godzinę!

Wybierz inną książkę S. Fleszarowej-Muskat Stangret jaśnie pani Pod jednym dachem, pod jednym niebem Tak trzymać * Wiatr od lądu Tak trzymać ** Brzeg Tak trzymać *** Niepokonani, niepokorni Czterech mężczyzn na brzegu lasu Lato nagich dziewcząt Nie wracają na obiad Czarny warkocz Noc pod Alpami Piękna pokora Złoto nie złoto Pozwólcie nam krzyczeć Przerwa na życie Wizyta Łza Milionerzy Kochankowie róży wiatrów Wycieczka-ucieczka Portret dziewczyny na zielonym tle Papuga pana profesora Zatoka śpiewających traw Pasje i uspokojenia Wczesną jesienią w Złotych Piaskach Szukając gdzie indziej Powrót do miejsc nieobecnych