Fragment powieści:     I było cudownie! Czekali teraz na każdą noc jak na cud, który na pewno się przydarzy. Karol promieniał, nucił chodząc po domu, wpadał do pokoju ojca i wciąż mu powtarzał, że się żeni. Że się żeni!! W obcowaniu z ludźmi wyzbył się dawnej ponurości i powagi. Wszyscy musieli widzieć i odczuć, że mają do czynienia z człowiekiem szczęśliwym!     I tylko ona wiedziała, co to takiego naprawdę z nim się stało.     Karol, jej ukochany Karol, jedyny mężczyzna, którego kochała w swoim życiu - zrzucił kamień gniotący mu serce.

Wybierz inną książkę S. Fleszarowej-Muskat Most nad rwącą rzeką Stangret jaśnie pani Tak trzymać * Wiatr od lądu Tak trzymać ** Brzeg Tak trzymać *** Niepokonani, niepokorni Czterech mężczyzn na brzegu lasu Lato nagich dziewcząt Nie wracają na obiad Czarny warkocz Noc pod Alpami Piękna pokora Złoto nie złoto Pozwólcie nam krzyczeć Przerwa na życie Wizyta Łza Milionerzy Kochankowie róży wiatrów Wycieczka-ucieczka Portret dziewczyny na zielonym tle Papuga pana profesora Zatoka śpiewających traw Pasje i uspokojenia Wczesną jesienią w Złotych Piaskach Szukając gdzie indziej Powrót do miejsc nieobecnychy